کد مطلب:270720 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:159
خطبه 138
«یعطف الهوی علی الهدی، إذا عطفوا الهُدی علی الهوی، ویعطفُ الرأیَ علی القرآنِ إذا عطفوا القرآن علی الرأی.
منها: حتّی تقوم الحرب بكم علی ساق، بادیاً نواجذها مملوءة أخلافها، حلواً رضاعها، علقماً عاقبتها.
ألا وفی غد ـ وسیأتی غدٌ بما لاتعرفون ـ، یأخذ الوالی من غیرها عمّالها علی مساویء أعمالها، وتخرج له الأرض أفالیذ كبدها، وتُلقی إلیه سلماً مقالیدها، فیریكم كیف عدل السیرةِ، ویحیی میّت الكتابِ والسنّةِ.
منها: كأنّی به قد نعق بالشام، وفحص برایاته فی ضواحی كوفان، فعطف علیها عطف الضّروس، وفرش الأرض بالرؤوس، قد فغرت فاغرته، وثقلت فی الأرض وطأته، بعید الجولة، عظیم الصولة، واللّه لیشردنّكم فی أطراف الأرض حتّی لایبقی منكم إلاّ قلیل، كالكحل فی العین.
فلا تزالون كذلك، حتّی تؤوب الی العرب عوازب أحلامها، فالزموا السُنن القائمة، والآثار البیّنة، والعهدَ القریب الذی علیه باقی النبوّة، واعلموا أنّ الشیطان إنّما یسنّی لكم طُرقهُ لتتّبعوا عقبه».
«هواهای نفسانی را به متابعت هدایت الهی باز می گرداند، در روزگاری كه هدایت الهی را به متابعت هواهای نفسانی در آورده باشند. آراء واندیشه ها را تابع قرآن گرداند، در روزگاری كه قرآن را تابع آراء واندیشه های خود ساخته باشند.
تا آنگاه كه جنگی سخت در میان شما درگیر شود، جنگی كه چونان درنده ای دندان نماید، همانند حیوانی شیرده كه پستانهایش پر شیر باشد و شیرش به دهانها شیرین آید ولی در پایان به شرنگ بدل شود.
آگاه باشید كه فردا ـ وفردا خواهد آمد وندانید با خود چه خواهد آورد ـ فرمانروایی كه نه از این قوم است، كارگزاران را به سبب اعمال ناپسندشان بازخواست خواهد كرد و زمین برای او گنجینه هایش را، چون پاره های جگرش، بیرون افكند. و كلیدهای خود را تسلیم او كند، و او به شما نشان خواهد داد كه دادگری در كشورداری چگونه است. وكتاب خدا و سنّت او را كه مرده است، زنده كند.
چنان است كه می بینم كه مرغی شوم در شام بانگ می كند وپرچمهایش را در اطراف كوفه به چپ وراست به جنبش می آورد، وچون اشتری مست وچموش به آن دیار روی آورد وزمین را از سرهای بریده فرش می كند.
بلعیدن را دهان گشاده دارد، و زمین در زیر گامهای سنگینش می لرزد. به هر سو و هر جا جولان كند و حمله اش سخت وجانشكار است. به خدا سوگند، كه شما را در اطراف زمین پراكنده سازد تا از شما همان قدر باقی ماند كه سیاهی سرمه بر چشم. وهمواره بر این حال خواهید بود تا عرب عقل خویش بازیابد وآیینهای پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) را به كار دارد وآثار او را پیش چشم داشته باشد وآن عهدی را كه هنوز زمانی بر آن نگذشته و متمم نبوّت است [یعنی امامت] رعایت كند.
بدانید كه شیطان راههای خود را پیش پای شما می گشاید، كه از پی او روید».
این خطبه كه به عصر ظهور و سیره مهدی (علیه السلام) و برخورد او با دشمنان و رفتار زمین و اهل زمین با آخرین حجّت خدا و چگونگی آمادگی و زمینه سازی حكومت مهدی (علیه السلام)اشاره دارد، در بیاناتی كوتاه، اما روشن ایراد شده است.
منها: حتّی تقوم الحرب بكم علی ساق، بادیاً نواجذها مملوءة أخلافها، حلواً رضاعها، علقماً عاقبتها.
ألا وفی غد ـ وسیأتی غدٌ بما لاتعرفون ـ، یأخذ الوالی من غیرها عمّالها علی مساویء أعمالها، وتخرج له الأرض أفالیذ كبدها، وتُلقی إلیه سلماً مقالیدها، فیریكم كیف عدل السیرةِ، ویحیی میّت الكتابِ والسنّةِ.
منها: كأنّی به قد نعق بالشام، وفحص برایاته فی ضواحی كوفان، فعطف علیها عطف الضّروس، وفرش الأرض بالرؤوس، قد فغرت فاغرته، وثقلت فی الأرض وطأته، بعید الجولة، عظیم الصولة، واللّه لیشردنّكم فی أطراف الأرض حتّی لایبقی منكم إلاّ قلیل، كالكحل فی العین.
فلا تزالون كذلك، حتّی تؤوب الی العرب عوازب أحلامها، فالزموا السُنن القائمة، والآثار البیّنة، والعهدَ القریب الذی علیه باقی النبوّة، واعلموا أنّ الشیطان إنّما یسنّی لكم طُرقهُ لتتّبعوا عقبه».
«هواهای نفسانی را به متابعت هدایت الهی باز می گرداند، در روزگاری كه هدایت الهی را به متابعت هواهای نفسانی در آورده باشند. آراء واندیشه ها را تابع قرآن گرداند، در روزگاری كه قرآن را تابع آراء واندیشه های خود ساخته باشند.
تا آنگاه كه جنگی سخت در میان شما درگیر شود، جنگی كه چونان درنده ای دندان نماید، همانند حیوانی شیرده كه پستانهایش پر شیر باشد و شیرش به دهانها شیرین آید ولی در پایان به شرنگ بدل شود.
آگاه باشید كه فردا ـ وفردا خواهد آمد وندانید با خود چه خواهد آورد ـ فرمانروایی كه نه از این قوم است، كارگزاران را به سبب اعمال ناپسندشان بازخواست خواهد كرد و زمین برای او گنجینه هایش را، چون پاره های جگرش، بیرون افكند. و كلیدهای خود را تسلیم او كند، و او به شما نشان خواهد داد كه دادگری در كشورداری چگونه است. وكتاب خدا و سنّت او را كه مرده است، زنده كند.
چنان است كه می بینم كه مرغی شوم در شام بانگ می كند وپرچمهایش را در اطراف كوفه به چپ وراست به جنبش می آورد، وچون اشتری مست وچموش به آن دیار روی آورد وزمین را از سرهای بریده فرش می كند.
بلعیدن را دهان گشاده دارد، و زمین در زیر گامهای سنگینش می لرزد. به هر سو و هر جا جولان كند و حمله اش سخت وجانشكار است. به خدا سوگند، كه شما را در اطراف زمین پراكنده سازد تا از شما همان قدر باقی ماند كه سیاهی سرمه بر چشم. وهمواره بر این حال خواهید بود تا عرب عقل خویش بازیابد وآیینهای پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) را به كار دارد وآثار او را پیش چشم داشته باشد وآن عهدی را كه هنوز زمانی بر آن نگذشته و متمم نبوّت است [یعنی امامت] رعایت كند.
بدانید كه شیطان راههای خود را پیش پای شما می گشاید، كه از پی او روید».
این خطبه كه به عصر ظهور و سیره مهدی (علیه السلام) و برخورد او با دشمنان و رفتار زمین و اهل زمین با آخرین حجّت خدا و چگونگی آمادگی و زمینه سازی حكومت مهدی (علیه السلام)اشاره دارد، در بیاناتی كوتاه، اما روشن ایراد شده است.